Cover verhaal: Tom Kuipers “Ik verkoop een koelkast aan een Eskimo”

Muziek loopt als de spreekwoordelijke rode draad door het leven van Tom Kuipers. Geïnspireerd door het virtuoze gitaarspel van Dire Straits frontman Mark Knopfler wilde Tom ook zo leren spelen en hij kocht hij een goedkoop houten gitaartje. De autodidact kon en kan nog steeds geen noot lezen, maar speelt wat hij hoort. Inmiddels heeft hij meer dan drie decennia ervaring met Partyband Pleasure, manifesteert hij zich ook in de ‘housescene’ als DJ Tomtech en wordt hij in ‘djguide.nl’ als een verdienstelijke semi-pro neergezet. In de Sneekweek speelt Tom Kuipers met Partyband Pleasure op dinsdag 9 augustus vanaf 19:30 uur live op de Marktstraat; twee dagen eerder, op zondag 7 augustus, draait hij als DJ Tomtech op het Play! Festival, op de Thaborwei 21 in Tirns. Een portret van deze muziekomnivoor.

Tom Kuipers

Alhoewel hij vloeiend Snekers en Fries spreekt liggen zijn roots in Groningen. In Stadskanaal om precies te zijn. Hij heeft een oudere en een jongere zus, respectievelijk Wilma en Natasha. De familie Kuipers verhuisde naar Spijkenisse, waar zijn vader een baan kreeg als constructeur/tekenaar bij Shell, maar zich om liet scholen tot leraar werktuigbouwkunde, omdat zijn moeder niet kon aarden tussen het beton en de hectiek van de Randstad. Drachten werd de uitvalsbasis en een paar jaar later Sneek, waar Kuipers senior een baan kreeg als leraar aan de MTS. 

Tegen het maniakale aan

Tom Kuipers: “We hadden een streng gereformeerd gezin, zodat ik naar de Eben Haezerschool ging en daarna naar de havo aan het Bogerman. Ik kon best goed leren, maar had veel andere interesses, die vaak een hogere prioriteit kregen. Dat bleek later alles te maken te hebben met ADD (attention deficit disorder - red.), maar dat wist ik toen nog niet. Door de leraren werd ik steevast voor in de klas gezet, maar net zo steevast zat ik constant achterstevoren in de bank, zodat ik niets hoefde te missen. Kortom, ik had geen zitvlees en ben overgestapt naar de mts, bouwkunde. Die opleiding heb ik wel afgemaakt, maar ik zag mijzelf absoluut niet in de bouw terecht komen. In het laatste jaar van de mts ontdekte ik de gitaar dankzij het virtuoze gitaarspel van zanger-gitarist-songwriter Mark Knopfler. Ik was van het ene op het andere moment verkocht en heb een houten gitaartje gekocht. Proberen mee te spelen, plaat weer een stukje terug, proberen mee te spelen. Dat ging eindeloos door, tegen het maniakale aan. Net zolang ik de ‘riff’ in het snotje had en hem met een smile van oor tot oor kon meespelen. Zo heb ik mijzelf het gitaarspelen aangeleerd. Ik kan geen noot lezen, maar speel alles.”

Bij de politie 

“Ik wist niet goed wat ik nu verder met mijn leven wilde. Mijn opa wel. Hij zei tegen mij in onvervalst Gronings: ‘Doe most politie worr’n.’ Ik was groot, breed, sterk en zat niet gauw om woorden verlegen. Ik vond dat nog niet zo’n gek idee. Ik kon kiezen uit Amsterdam, Rotterdam en Den Haag en aangezien ik een onvervalste Koot en Bie fan ben werd het de Hofstad: ‘Zondâh dolle, op zekâh!’ Dat heb ik negen jaar met ontzettend veel plezier gedaan. Door een dienstongeval raakte ik geblesseerd en kwam er een einde aan mijn politie carrière. 

Een maat van mij, Ton Visser, verzekeringsadviseur bij Victoria Vesta, haalde mij over om naar Sneek te komen. Na een paar weken ‘masseren’ had ik mijn oer-Haagse vrouw Christel zover dat ze wel meewilde naar Sneek, maar ze moest wel eerst haar opleiding voor verpleegkundige afmaken en als voorwaarde stelde ze dat ‘ze wél in een boerderij wilde wonen’. Zodat ik het eerste jaar in mijn eentje doorbracht in een huurhuis op de Commanderij in Sneek. Ik vond het verschrikkelijk en wilde wel kruipend terug naar Den Haag. Mijn toenmalige mentor Wybren Jorritsma heeft mij erdoor gesleept. Terwijl ik ellendig lag te wezen, had hij voor ons samen een aantal afspraken ingepland. Wij op pad, praten als Brugman met potentiële klanten en vooral ‘schrijven’. Op het eind van de avond vroeg hij mij: ‘Weet je wat je vanavond hebt verdiend?’ Ik schrok me kapot van het bedrag, want voor mijn gevoel was dit ‘met twee vingers in de neus’. Ik kreeg nog wel een extra tip van hem om wat empatischer te zijn bij het invullen van de polisaanvraag, want dat deed ik als een politieagent die een bekeuring uitdeelt: naam!, adres!, bankrekening!, daar tekenen!. Als ik één ding tot in de puntjes beheers, dan is het wel ‘lullen’. Nu durf ik zonder valse schaamte te zeggen dat ik zelfs een Eskimo een koelkast verkoop.”

2 Brothers on the 4th Floor 

Uiteindelijk kwam Christel ook naar Sneek en kochten ze een boerderijtje in Sijbrandaburen. Hier werd 29 jaar geleden dochter Fabiënne geboren. Fabiënne is nu laatstejaars student psychologie in Amsterdam. Zoon Dion, die na Fabiënne kwam, heeft Tom thuis niet meegemaakt, omdat Christel en hij uit elkaar gingen. 

In datzelfde jaar werd verzekeringskantoor Alfia in Sneek opgericht. “De opening was een verhaal op zich”, herinnert Kuipers zich met een brede lach op zijn gezicht. “Alfia was als assurantiekantoor voor Sneek een vreemde eend in de bijt. We wilden daar zo snel mogelijk verandering in brengen en met een klapper openen, waar in Sneek nog weken over zou worden gepraat. De band ‘2 Brothers on the 4th Floor’, toen dé band van Nederland, werd geboekt, er werd een bak publiciteit tegenaan gegooid en alle Snekers die dachten daarbij aanwezig te moeten zijn kregen gratis twee tickets en een consumptie. Wél even naam en adres achterlaten. Dat betekende op onze eerste werkdag een adressenbestand van 500 Snekers. Werk aan de winkel. Dat werd ons door de concullega’s in Sneek niet in dank afgenomen.”

De broekriem fors aantrekken

“Uiteindelijk bleef ik in 2005 als enige van de vijf vennoten over bij Alfia. Ten tijde van de eerste financiële crisis in 2010-2011 ben ik met alleen mijn schadeportefeuille doorgegaan. Toen heb ik de broekriem even fors aan moeten halen. Later trok dat bij en kon ik daar prima van rondkomen. In die periode werd ik door een kennis opmerkzaam gemaakt op een pandje dat zich perfect leende voor de verhuur aan studenten. Dat heb ik met een mooie hypotheekconstructie kunnen kopen. Toen dat volgens verwachting liep, heb ik er nog twee pandjes bij gekocht en zo kwam Jan Splinter door de winter. Ik kreeg wat meer tijd voor mijn grote hobby, muziek. Alfia zit in de Korte Pijpsteeg en ik woon daarboven in mijn eigen studio, mijn mancave zeg maar.” 

Drie keer hetzelfde 

“Muziek was en is nog steeds mijn grote liefde. Tijdens een auditie bij een paar jongens die een bandje hadden, speelden ze een nummer van Dire Straits. Maar niet zoals het volgens mij hoorde. Je voelt hem al aankomen: ‘Hoe moet het dan wel?’ Waarop ik de gitaarpartij van Knopfler correct speelde. Ik was de nieuwe gitarist. Maar ik wilde meer dan alleen repeteren en ik schoot op een goede dag Jaap Eisma van de Sneker Pan aan met de vraag of we daar een keer op konden treden. Ons nog maar beperkte repertoire van twintig nummers hebben we drie keer achter elkaar gespeeld en volgens mij heeft niemand er iets van gemerkt; het was feest. Het eerste nummer dat wij instudeerden was Pleasure, een toen nog minder bekend nummer van Spandau Ballet, waarop mijn jongere zus de briljante suggestie deed om de band ook zo te noemen. En zo is geschied. 

Daar kwam een einde aan toen ik bij de politie ging, maar eenmaal terug in Sneek hebben we de draad in een iets gewijzigde samenstelling weer opgepakt. Pleasure bestaat nog steeds. Sterker nog, op dinsdagavond 9 augustus vanaf 19:30 uur, dus op de Sneker Stappersavond van de Sneekweek verzorgt Partyband Pleasure een liveoptreden op de Marktstraat.”

DJ Tomtech

“Vroeger had ik een pesthekel aan house. Een jaar of vijftien geleden was ik in discotheek Escape in Amsterdam, kaboem, kaboem, kaboem. Bij de DJ, Mark van Dale, vroeg ik ‘wat leukere’ muziek aan. ‘Hoezo?,’ vroeg hij, ‘vind je dit niet leuk?’ ‘Neen’, zei ik. ‘Dan ga je toch lekker naar huis…’ Moest ik vreselijk om lachen. We raakten bevriend en ik werd geïnfecteerd met het ‘house-virus’. Ik dacht: ‘Dit zou het in de Sneekweek goed doen’. Het toeval wilde dat Bas Hollenberg en Arjen Rusticus net De Walrus hadden gekocht en behoefte hadden aan een pakkend ‘gebeuren’ op het Leeuwenburg. Ik was inmiddels aardig thuis in de ‘housescene’, kende aardig wat dj’s, en dus hadden we een aantal aansprekende namen geboekt voor een optreden op de ponton voor De Walrus, in de Wip. De bierkraan stond de hele avond open en het zag er zwart van de mensen. Dat heb ik een paar jaar gedaan, tot ze het zelf overnamen. 

Inmiddels, na een vakantie op Ibiza met Mark van Dale, dat was circa tien jaar geleden, was ik zelf ook begonnen met produceren en optredens, onder de naam DJ Tomtech.”

En dat gaat Tom Kuipers goed af met zijn brede muzikale ervaring, een goede smaak en met een ‘little help from his (dj) friends’. Op zondag 7 augustus vanaf 13:00 uur is DJ Tomtech te zien en te horen op het Play! Festival in de Magic Garden aan de Thaborweg 21 in Tirns. “Ik ga door zo lang ik er ‘Pleasure’ in heb”, besluit Tom.  

Tekst: Wim Walda 

Foto’s: Laura Keizer fotografie en eigen foto’s Tom Kuipers