Alice Booij en Nico Altenburg gehuldigd tot Waterpoorters

SNEEK- In het Fries Scheepvaart Museum in Sneek zijn Alice Booij en Nico Altenburg vanmiddag gehuldigd tot Waterpoorters 2024. Burgemeester Jannewietske de Vries overhandigde de supervrijwilligers een oorkonde en een speldje als dank voor hun talrijke onbaatzuchtige werkzaamheden voor de stad Sneek. Sinds 1974 worden op initiatief van de Stichting Sneek Promotion personen die zich verdienstelijke hebben gemaakt voor de stad Sneek, benoemd tot Waterpoorter. 

Interview Riemie van Dijk in de papieren GrootSneek met Alice Booij en Nico Altenburg

De twee ‘echte’ Snekers die tot Waterpoorter worden gehuldigd vinden het een hele eer toegevoegd te zijn aan het selecte gezelschap van Waterpoorters die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de stad. Alice Booij en Nico Altenburg en vertellen hun verhaal.

‘Alice Vertelles’

Sneek is het mooiste plekje van de wereld voor Alice Booij (1952). “Ik ben hier geboren en getogen, heb hier bijna mijn hele leven gewoond. Ik vind het heerlijk om over de stad te vertellen. Ik herinner me hoe ik als klein meisje bij mijn vader voorop de fiets zat en door de Hooiblokstraat reed. Hij wees naar de overkant van de gracht en zei: ‘Dit was er vroeger allemaal niet’. Als vierjarige vond ik dingen vertellen al leuk. Mijn vader noemde me dan ook ‘Alice Vertelles’.

Toen Alice op haar 62ste stopte met het werken in loondienst, stapte ze naar het Fries Scheepvaart Museum. Twee ochtenden per week schrijft ze teksten over tentoonstellingen, uitgaves en oude films. “Niks doen past niet bij mij. Nu doe ik hier wat ik voorheen op mijn werk bij Friesland Post en de gemeente deed: mensen iets vertellen.” Zo redigeerde ze het boek ‘Schepen, schaatsen en schilderijen’, een boek waarin museummedewerkers vertellen over favoriete voorwerpen uit de collectie. Zelf vertelt Alice over het schilderij van Joukje Hayesdr. IJlst (1746-1824). Alice: “Joukje IJlst was getrouwd met de Sneker geschiedschrijver Eelco Napjus. Ze blijkt mijn voormoeder te zijn. Dat we familie zijn ontdekte ik door stamboomonderzoek.”

Vraagbaak van Sneek

Alice Booij is dé vraagbaak van Sneek als het gaat om de geschiedenis van de stad. “Dankzij de steun van mijn man kon ik geschiedenis studeren”, vertelt ze. Ze studeerde in 2005 cum laude af op ‘de introductie van de poepton in Sneek’. “Een bloedserieus onderwerp over gemeentelijke bemoeienis met de gezondheidszorg. Vanouds werd er gewassen en ontlast in dezelfde grachten. Daardoor konden besmettelijke en gevaarlijke ziekten zoals cholera zich verspreiden. Er moest iets gebeuren: iedereen moest op de ton. Natuurlijk zijn daar veel anekdotes over te vertellen, want er ging wel eens wat mis”, glimlacht Alice. 

‘Sneek, su het ut weest’

Mooi om te doen vond Alice de lezing over 75 jaar bevrijding tijdens de coronaperiode.“Het was een eerbetoon aan alle mensen die voor bevrijding hebben gezorgd.” Er mochten maar dertig mensen in de ruimte, maar de rest volgde de lezing online. Ook haar verhalen op de Facebookpagina ‘Sneek, su het ut weest’ bleken in coronatijd een lichtpuntje te zijn. “Vooral voor ouderen die helemaal opgesloten zaten in verzorgingstehuizen. Daar werden mijn verhalen elke morgen voorgelezen”, weet Alice. Ze besluit: “Wat ik doe, vind ik zelf leuk. Prachtig dat ik daar zoveel mensen een plezier mee doe.”

Chauffeur voor toeristen en mensen met een beperking

Onze tweede nieuwe Waterpoorter is Nico Altenburg, sinds 2012 chauffeur voor Duurzaam vervoer Sneek. “Ik mag graag autorijden en toen goede vriend Jan Bargboer me vroeg te rijden, heb ik direct toegehapt: mooie promotie voor de stad”, vertelt Nico. Ook was hij 28 jaar lang vrijwillig chauffeur bij Samen Onderweg, waarbij hij samen met door hem opgetrommelde maten mensen met een beperking vervoerde naar sportactiviteiten. “Ze gingen elke maandagavond schaatsen. Vaak hielpen we hen ook de schaatsen aan te doen en plaatsten we hen achter zo’n schaatsrekje.” Dat soms slechts enkele meters geschaatst werd, mocht de pret niet drukken.

Wijkvereniging De Spil

Nico Altenburg is geen stilzitter. Vroeger niet (“Mijn vader had een eigen bedrijf in slagerijbenodigdheden; vanaf mijn tiende jaar moest ik hem al helpen met darmen inpakken en auto inladen”) en nu nóg niet. Zo deed en doet wijkvereniging De Spil in Tinga veelvuldig een beroep op Nico’s inzet. 

“Ik was al zo’n 25 jaar badmintontrainer toen Ronald Postma, die toneel speelt met mijn vrouw Jeanetta (Theatergroep Amato - red.) me vroeg te helpen met het vijftigjarig jubileumfeest van De Spil. Ik zei oké, niet wetend wat er allemaal los zou komen.” Amato speelde in november 2023 in De Spil ter gelegenheid van dit jubileum. Nico, breed lachend: “Tweeënhalf jaar lang hebben Ronald en ik de jubileumkar getrokken. Ik had er bijna een weektaak aan.” De Wijkvereniging is momenteel met meerdere partijen in gesprek over een nieuw gezamenlijk pand, iets dat Nico van harte toejuicht. “Weet je dat er momenteel zo’n duizend mensen per week over de vloer van De Spil komen? In de toekomst is zo’n gebouw hard nodig om te voorzien in de behoeften van de veertigers van nu.”

Clubfotograaf 

Bij voetbalvereniging WZS (later SWZ) vervulde Nico vele functies, zoals lid van de technische staf, penningmeester, leider, trainer, bestuurslid en clubfotograaf. Over dat laatste: “Tien jaar geleden vroeg ik of de teamfoto’s op de website niet wat netter konden.” De club legde de bal bij ‘m terug en bombardeerde Nico tot clubfotograaf. “Nu maak ik foto’s van wel vijfenvijftig teams. Dat kost me dan drie zaterdagen.” Dan is er ook nog de vlootschouwcommissie, waarvoor Nico bij de opening van de Sneekweek de muziek en catering verzorgt. “Eigenlijk ben ik elke dag wel weg, ik heb wel drie tot vier dingen op een dag. Ik mag graag dingen organiseren, het is me niet gauw te druk.”