Dag lieve lezers, eindelijk is de lente weer aangebroken, meteorologisch dan want op mijn eerste dagen was het koud en regende ik zeiknat, maar lente wordt het ooit.
Het watersportseizoen valt vroeg dit jaar omdat het begin april al Pasen is. Veel heb ik dit jaar nog niet meegemaakt in mijn haventjes, dus ik put uit belevenissen van voorgaande jaren met uw welnemen.
Dit jaar zal ik ook scheepslieden gaan interviewen, er woont een sleepbootjesman in ons dorp, maar ik ben natuurlijk ook getrouwd geweest met een kapitein, dat ik daar nou niet direct aan dacht! Die interviews stuur ik dan ook in als column.
Maar dan nu nog even belevenisjes van vorig jaar.
Zo was er eens een meeuw met een vissie in zijn bek, ik kom aanfietsen, hij laat de vis vallen, ik rij over de vis en glij weg, ik herpak me, het gaat net goed. De meeuw pakt zijn hapje weer op en vliegt weg. Het had anders kunnen aflopen. Levensgevaarlijk!
Later die dag zie ik op mijn ronde een werkelijk prachtig vaartuig. ‘Wat een mooi schip roep ik welgemeend uit.’’ Ja, we blijven twee nachten.’’ Nou, dan krijgen jullie bijna geld toe!’
De volgende dag vraagt een bootjesmens; ‘Zijn de douches gratis? En de hele dag open?’ Ja hoor, geen muntjes nodig en de ganse dag open. ‘ Ik heb in de tijd dat de energietarieven uit de pan rezen er wel eens aan gedacht om daar te gaan douchen maar tja, dat is ook weer zo een gedoe…
Laat op de middag tref ik een man, hij is alleen op zijn boot, in de Kom. Hij zit om een praatje verlegen. ‘Morgen komt Kees, een maat van me, in een rolstoel. Hij wordt met de taxi gebracht. Er is wel een nadeel….’
‘Wat dan’ vraag ik.
‘Zijn vrouw komt mee’, zegt hij…
Inmiddels heb ik bij mijn eerste boot geld kunnen innen, ik feliciteerde de booteigenaar met deze primeur. Dat er maar vele bootjes mogen volgen!
En vanochtend overkwam me dit ;
Het leven van een havenmeester gaat vaak over rozen maar dit vroege voorjaar helemaal niet. Ik kijk voor mijn gang naar de havens twee keer in de spiegel omdat je als ‘schier 60- jarige’ nog steeds puik voor de dag moet komen. Een extra crèmepje en wat mascara. Dat volstaat. Maar het miezert alweer. En wat schetst mijn verbazing; Potdomme geen bote maar wel mijn mascara naar de klote!
Tot over twee weekjes lezers, groet, Corine
