Portier Cor Zijlstra neemt afscheid van Theater Sneek:‘’Ik was daar zó op mijn plek”

Tien jaar lang was Cor Zijlstra (79) een vertrouwde verschijning bij de ingang van Theater Sneek. Tenminste drie keer per week hees hij zich in zijn rode portierspak en wenste hij de gasten een fijne avond. Maar aan alles komt een eind. Cor kampt met gezondheidsproblemen en wilde sowieso stoppen op zijn tachtigste. “De waardering van de mensen was geweldig.”

Luid en duidelijk klinkt de bel in de woning van Cor Zijlstra aan de Kloosterstraat in Sneek. Het duurt even voordat hij bij de voordeur is. “Wat fijn dat je er bent”, zegt hij hartelijk. Hij schenkt koffie in en vertelt ondertussen hoe hij een tijdje terug niet meer van zijn elektrische fiets kon stappen.

Niet meer zoals het was

“Voor ik het wist lag ik hiervoor op straat onder de fiets. Er was niemand in de buurt, dus toen heb ik zelf mijn fiets weer van me af weten te krijgen en ben ik mijn huis binnengestrompeld. Ik belde meteen mijn dochter, die zo snel mogelijk hier naartoe kwam. Ik had een wond boven mijn wenkbrauw, die bloedde nogal. Daardoor leek het erger dan het was. Eigenlijk ben ik wel weer hersteld van die val. Ik heb echter ook last van nierfalen en dat heeft weer consequenties voor mijn hart. Mijn uithoudingsvermogen is niet meer zoals het was. Eén van de redenen waarom ik niet meer mijn werk bij het theater kan doen.”

Nieuwe start

Die iaatste zin uitspreken kost Cor zichtbaar moeite. “Ik was daar zó op mijn plek. Sneek is geweldig, het theater is geweldig! Ik kwam 26 jaar geleden vanuit Dokkum naar Sneek. Mijn beroep als etaleur had ik verruild voor beheerder van de kampwinkel op camping Duinoord op Ameland. Ik was getrouwd, had twee kinderen. Maar ik kwam erachter dat ik van mannen hou en ontmoette iemand die in Sneek woonde. Ik was toe aan een nieuwe start en kon in de Ubbo Emmiusstraat een huisje kopen. Ik weet nog goed hoe ik de eerste keer hier in Sneek aankwam met de trein. Het was vies weer, het goot van de regen. Ik stapte de trein uit en dacht: ‘Dit is het. Dit is mijn thuis.’ Ik kan in Sneek helemaal mezelf zijn. Ik ben zo blij dat ik hier woon en ga hier nooit meer weg.”

Mooi pak

Dertien jaar geleden zat Cor in een moeilijke periode. Zijn man was overleden en dat voelde heel naar. “Als je je partner verliest wordt het heel leeg om je heen”, zegt hij geëmotioneerd. “Toen las ik een oproep in het Sneeker Nieuwsblad waarin er vrijwilligers werden gezocht voor het nieuw op te richten theater. Ik reageerde en mocht meedoen. We speelden toen een seizoen in het oude postkantoor en daarna nog twee jaar in de Noorderkerk. In 2012 werd Theater Sneek geopend en vonden Frouk Oostra en Ben van der Knaap mij wel geschikt als portier. Ik kreeg een mooi pak aan en zo ontstond mijn functie bij het theater. Het werk paste goed bij mij.

Mensen waren altijd opgewekt. Ik maakte met sommige gasten even een praatje, maar ze moesten ook weer door. Gewoon daar staan en ze een mooie avond wensen, dat vond ik heel fijn. Ik heb diverse theaterkennissen opgedaan en met sommige mensen een band opgebouwd. Soms vroegen ze me: ‘Mag ik je een zoen geven?’ En ik ging eindeloos met mensen op de foto. Je wilt niet weten hoeveel selfies er wel niet zijn gemaakt met mij erop.” Lacht: “Ik ben zo langzamerhand een echte BS’er.”   

MUZT-fan

Als de voorstelling ’s avonds om 20.15 uur begon, dan ging Cor rond 19.00 uur richting het theater. “Dan trok ik mijn pak aan en stond zo rond 19.15 uur op mijn plek. Eerst gebeurde er dan niet zo veel, tegen 20.00 uur begon het goed te lopen. Ik had de afspraak met het theater dat ik gratis naar binnen mocht als een voorstelling niet uitverkocht was. Dan moest ik het wel een mooie voorstelling vinden, natuurlijk. Was het uitverkocht of was ik niet geïnteresseerd, dan ging ik rond 20.15 uur weer naar huis. Had ik de voorstelling wel bijgewoond, dan stond ik na afloop nog even bij de deur om de mensen ‘wel thuis’ te wensen. Wat ik mooie voorstellingen vind? Musicals. Ik ben een enorme MUZT-fan! Daarnaast hou Ik erg van cabaretier Peter Heerschop en ook Karin Bloemen vind ik geweldig.”

Staande ovatie

Voor het begin van het theaterseizoen 2021/2022 had Cor al aangegeven dat hij na dit seizoen wilde stoppen met zijn werk. “Ik word tachtig in juli en na tien jaar vind ik het mooi geweest”, verklaart hij zich nader. “Maar mijn afscheid kwam nu eerder en gedwongen door mijn verslechterde gezondheid. Zo jammer.”

Opnieuw komen de tranen en slaakt Cor een diepe zucht. “Een aantal weken geleden hadden we een personeelsbijeenkomst met alle vrijwilligers. Toen ik binnenkwam kreeg ik een staande ovatie, iedereen was enorm begaan met mij. Dat waardeer ik zo. Daar wil ik iedereen voor bedanken. Ik ga het werk heel erg missen, mijn mensenkennis is er behoorlijk door toegenomen. Ik voelde altijd aan wat mensen willen. En heb geleerd wanneer ik wat kon zeggen en wanneer ik beter mijn mond kon houden.’

Afscheidsfeestje

‘In juni wordt er nog een afscheidsfeestje voor mij georganiseerd in het theater. Ik ben benieuwd. Op dit moment is er nog geen opvolger voor mij. Het lijkt veel mensen een leuke baan - dat is het ook – maar je moet wel bereid zijn om drie keer per week bij de deur te staan. Als je dat geen probleem vindt en graag in contact met mensen komt, dan is het een prachtige functie. Mensen zijn heel aardig en wat je geeft krijg je altijd weer terug.”

Kaartje voor Cor

Wil je Cor Zijlstra bedanken voor zijn inzet en hem een hart onder de riem steken? Stuur hem dan een kaartje: Theater Sneek, t.a.v. portier Cor, Westersingel 29, 8601 GR in Sneek. Hij zal het zeer waarderen.

Tekst: Amanda de Vries
Fotografie: Maartje Roos