Nationale ombudsman doet Sneek aan

Hoe wordt de dienstverlening van de gemeente, de Belastingdienst, het CJIB, UWV of een andere overheidsinstantie ervaren? Waar lopen mensen tegenaan? Is er misschien iets misgegaan? Bijvoorbeeld op het gebied van toeslagen, uitkering of schuldhulpverlening? Om dit aan de weet te komen deed Nationale ombudsman Reinier van Zutphen met een team van negentien medewerkers Sneek aan.

‘Veronica komt naar je toe deze zomer’, dat waren nog eens tijden. Drommen mensen met discjockeys als Will Luikinga, Hans Mondt en Ad Bouman die de boel compleet op hun kop zetten. Daar moest je bij zijn. Hoe anders is het deze ochtend waar aan het Martiniplein tussen de geparkeerde auto’s een huiselijke omgeving is gecreëerd in de vorm van een keuken met lange tafel. Er zijn zeker mensen die hun verhaal kwijt willen, maar storm loopt het niet. Misschien was een plekje in het hart van het centrum een betere locatie geweest, wie zal het zeggen. 

Lang wachten op invalidenparkeerplaats

Anne-Marie Brandsma komt naar het Martiniplein vanwege de aanvraag van een invalidenparkeerplaats voor haar woning. “Die heb ik op 13 december aangevraagd en die is er nog steeds niet. Ze hebben wel een extra parkeerplaats gemaakt, maar daar heb ik niets aan, want daar maken ook andere bewoners van de straat gebruik van. Er staat geen bord of nummerbord bij. Ik heb versleten knieën, mijn handen zijn kapot en ik heb artrose in mijn nekwervel. De arts heeft gezegd dat de parkeerplaats binnen 25 meter van mijn woning moet komen. Ik hoop dat het door tussenkomst van de ombudsman, nu eindelijk geregeld wordt.”

Op zwart gezet

Jacob Wagenaar heeft in Koudum een schoonmaakbedrijf met dezelfde naam en is speciaal voor de ombudsman vanuit zijn woonplaats Franeker naar Sneek gereden. “In 2018 heeft de gemeente een werknemer bij mij weggenomen en daardoor ben ik enorm in de problemen geraakt. Deze werknemer had beperkingen tot de arbeidsmarkt en had het enorm naar de zin bij mij. Ik wilde hem ook graag in dienst houden. Van de gemeente kreeg ik subsidie, maar daarmee kreeg ik ook te maken met een mevrouw van de gemeente die zich eerst voordeed als medewerker van een uitzendbureau, als jobcoach voor deze werknemer. Dat werkt bij ons niet, we zijn een schoonmaakbedrijf en altijd onderweg. Om mij een hak te zetten of zo, heeft die mevrouw van de gemeente deze werknemer bij mij vandaan gehaald.

Onterecht, ze is later ook ontslagen. Maar toen was het kwaad al geschied want ze heeft me bij de gemeente op zwart gezet. Dat gaat ook naar de uitzendbureaus, het UWV, noem maar op. Met als gevolg dat ik al drie jaar geen personeel kan krijgen. Ik zit enorm in de problemen, kan geen kant op. Het personeel dat ik had, heb ik moeten ontslaan. Ik vecht samen met advocaten tegen de gemeente, instanties. Al vier jaar lang. Ik ben op, kan het niet meer aan.” 

Niet serieus genomen

Sinds er bij oud-leraar Egbert Zijlstra zoals hij dat zelf zegt ‘een rotonde’ (bypass, red.) bij zijn hart is aangelegd, heeft hij een speciaal dieet. Dat brengt extra kosten met zich mee. Deze hoeven door Zijlstra niet allemaal zelf te worden betaald, maar mogen worden opgevoerd bij de jaarlijkse aangifte van de inkomstenbelasting. En daar zit hem de kneep. Want dáárvoor heb je sinds dit jaar een schriftelijke verklaring nodig van de behandelend specialist.

Zijlstra: “Dan zeggen ze in het ziekenhuis: ‘Doen we niet’. En bij de huisarts: ‘Niets mee te maken’. En dus valt de brave burger tussen wal en schip. Ik heb het nodig om deze ziektekosten als aftrekpost te mogen opvoeren, maar krijg het niet. Ik voel me niet serieus genomen. Het advies van de ombudsman is om bij de Belastingdienst te rade te gaan en het goed uit te laten leggen. Dan gaan we dat maar eens proberen.” 

Geen bekwame vervanger

Gerda Warmelink is mantelzorger voor haar zieke man en zit met de Wmo, de Wet maatschappelijke ondersteuning, in de knoei. “Als ik eens een paar dagen vrij zou willen hebben, moet mijn man tussen de demente bejaarden. En dat kan niet, want hij is nog honderd procent tussen de oren. Om mij te vervangen moet ik iemand hebben die niet alleen bevoegd maar ook bekwaam is. En die zijn er niet. 

De wethouder die de Wmo in haar portefeuille heeft, schrijft dan een stukje in de krant dat de mantelzorgers zo goed werk doen, maar ze doen er niets voor. Er staat een boottocht op het programma, speciaal voor mantelzorgers. Erg leuk, maar ik kan daar niet aan mee doen. Dat is een groot manco van de gemeente. Er is een leemte die opgevuld moet worden. De ombudsman adviseert om contact op te nemen met de fractievoorzitter van de partij van deze wethouder omdat de kans bestaat dat ze hier niet eens van op de hoogte zijn.” 

Alleen maar complimenten

Mary Tromp heeft zich bij de ombudsman gemeld omdat ze helemaal geen probleem heeft. Dat kan natuurlijk ook. “Ze krijgen hier de hele dag klachten. Dat is ook niet altijd prettig voor die mensen. En dan lijkt het net of alles altijd chronisch fout gaat. Als ik van doen heb met de gemeente, loopt het zelden of nooit fout. En als het wel ietwat fout loopt, krijg ik een excuusbrief. Als ik de groenvoorziening bel, omdat er iets niet naar mijn zin gaat, dan word ik gebeld door iemand die me precies uitlegt waarom dat zo gaat. 

Waar gehakt wordt, vallen spaanders; het gros van de ambtenaren doet erg goed zijn of haar best, maar als burger krijg je niet altijd je zin. Dat kan ook niet. Ik dacht: ‘Kom op, Mary, ze zitten hier de hele dag met klachten; stap op je fiets en vertel ze dat het best een goede gemeente is.” 

Tekst en foto’s: Richard de Jonge