Gospelkoor Signalen neemt zondagavond afscheid met een jubileumconcert

SNEEK- Zondag a.s. neemt gospelkoor Signalen afscheid met een speciaal jubileumconcert in de Zuiderkerk van Sneek. Na ruim 30 jaar komt er een einde aan een periode waarin het koor veel mee maakte. Hieronder een overzicht aan de hand van een aantal ‘steekwoorden’ met één van de leden.

Geschiedenis

Signalen bestaat precies 30 ½ jaar : opgericht op 1 april (geen grap) 1992.  Het Jubileumconcert is uitgesteld door corona. Signalen is begonnen als jongerenkoor vanuit de (toen nog) Gereformeerde kerk, maar heeft altijd leden vanuit verschillende kerkgenootschappen gehad. Een enkel lid zit er nog vanaf het begin bij. Op een gegeven moment (weet niet meer precies wanneer) werd de naam ‘jongerenkoor’ té ongeloofwaardig en hebben we er maar ‘gospelkoor’ van gemaakt.

Het repertoire was altijd gospel, voornamelijk Engelstalig, veel van Oslo Gospel Choir en later ook van het Australische Hill Songs. Maar ook wel Nederlandstalig. Het koor had in de hoogtijdagen een maximum aantal leden van 55 (meer paste meestal niet op de podia), en kende zelfs een ledenstop. Nu bestaat het koor nog uit 27 leden. Het koor trad voornamelijk op in kerkdiensten, voornamelijk door heel Friesland, maar ook wel in de omliggende provincies, met uitschieters naar oost Groningen en Noord Holland.  In hoogtijdagen hadden we een maximum gesteld van 2 optredens per maand.

Toen de vraag naar reguliere ‘medewerking aan een kerkdienst’ afnam zijn we als koor ook zelf hele themadiensten gaan verzorgen, met veel muziek, gedichten, overdenkingen en filmpjes. De laatste 2 jaren hebben we als gevolg van corona niet meer opgetreden. Wel hebben we nog digitaal een nummer ‘vanuit huis’ opgenomen dat nog op onze site staat.

Dirigenten en begeleiding

Het koor heeft in die 30 jaar 3 dirigenten gekend. De derde, Erwin de Ruijter, staat er nu nog voor, en mocht/moest toen hij nog maar net een paar weken aangetreden was het 25-jarig jubileumconcert dirigeren. Bij speciale gelegenheden kwam ook zijn vrouw Christel langs om ons nog wat extra te leren over de techniek van het zingen.

Voor Erwin is dit weekend helemaal een afscheid van een gospeltijdperk: op zaterdagavond 1 oktober werkt hij mee aan het slotconcert van het Heerenveens gospelkoor de Lords Moor Singers, dat maar liefst 51 jaar bestond, en waar hij tot voor een aantal jaren ook nog dirigent van is geweest.

De tweede, Wilko Kloosterman, bracht ons de echte feel van de black gospel bij , en bracht het enthousiasme dat daar bij hoorde aan ons over. Samen met Wilko hebben we bijvoorbeeld samen met een Amsterdams black gospelkoor een tweetal optredens als onderdeel van het project “De ziel van de gospelzanger” gedaan. Wilko heeft op 2 oktober een studiedag met zijn andere koor, maar probeert ’s avonds nog aanwezig te zijn.

De eerste, Akke Bosma is, zeg maar, met het koor groot geworden. Ze speelde in het begin ook nog in landelijke top 100 band en kwam dan pas vroeg in de morgen thuis, maar was meestal energieker dan de koorleden als we vervolgens op zondagmorgen weer vroeg weg moesten voor een optreden. Ze leerde ons “suup’zacht” te zingen, maar kon ons ook (overigens veelal terecht( als een “Akkelypta” , naar de heks Eucalypta van Paulus de Boskabouter,  uitfoeteren als we ons best niet hadden gedaan of de teksten niet goed kenden

Akke is er sowieso, en zal mogelijk ook nog meezingen met het projectkoor. De begeleiding werd de eerste 15 jaar of zo gedaan door Willem Binnema, die nu ook er bij is als toetsenist/ zanger van Red Suits. Willem speelde eerst ‘life’, later werden ook complete concertbanden door Willem vooraf ingespeeld, waar het koor dan bij meezong.

Inmiddels is Paul Horjus alweer vele jaren onze vaste pianist. Paul komt steevast te laat, maar het wordt hem elke keer vergeven vanwege zijn geweldige enthousiaste en virtuele pianospel. Bij concerten of grotere optredens kwamen dan ook Sijmen Wijnja (drums) en Ronald de Boer (bas) er bij. Ze begeleiden ons bij dit concert ook en spelen daarnaast ook in Red Suits en de zoon van Willem, Mark Binnema, maakt het Red Suits kwartet compleet.

Hoogtepunten

De nazit in de beginjaren na de repetitie in de Draai op woensdagavond (weer een avond dat Akke pas ’s morgens vroeg thuis kwam)

De gezellige avonden als afsluiting van het seizoen: de kanotocht door de Sneker grachten is legendarisch, maar ook de spooktocht in Oudemirdum waar Jisk kennis wilde maken met één van de spoken.  Het ‘fietse en frette’, waarbij de leden door de hele stad door fietsen om bij andere leden een deel van de maaltijd te krijgen. De kerstbijeenkomsten met de spannende verhalen van W.G. van de Hulst.

De studieweekenden in Vaassen, in de smoorhete zon kerstliederen oefenen in de zitkuil en ’s avonds na zonsondergang nog door het bos zwerven tot grote woede van de boswachter.

Muzikaal en inhoudelijk waren er vaak kleine hoogtepuntjes waarin we met onze liederen mensen in een kerk wisten te raken en vaak ook onszelf, onder ander met de themadiensten. Niets beter dan het zien van de reacties uit het publiek om ons zelf er weer bij te bepalen wát we eigenlijk ook alweer aan het zingen waren.

Het eerder genoemde project De Ziel van de Gospelzanger, met de enorm enthousiaste, altijd op blote voeten zingende zangeres Izaline Calister.

Absolute hoogtepunten waren de twee weekenden met de bus naar de zustergemeente Strahlsund, waar we optreden mochten in een echt grote kerk. Maar ook een in dorpskerk op een nabijgelegen eilandje. We hadden speciaal voor de gelegenheid een Duits lied in hadden gestudeerd: “Kijk naar de kinderen”. Vlak voor het optreden hoorden we het nieuws van de gijzeling en dood van honderden kinderen in de school van Beslan door Tsjetjeense terroristen. Niemand nam het ons kwalijk dat we het lied niet erg zuiver zongen.

Lief en leed

We hebben als koor dus samen veel meegemaakt. Als individuele leden heel verschillend, uit verschillende geloofsgemeenschappen of zelfs helemaal niet gelovig.  Vriendschappen en zelfs huwelijken zijn uit het koor ontstaan.

Maar ook veel leed meegemaakt.  We hebben als koor ook meegewerkt aan begrafenisdiensten van familie van koorleden en meerdere leden van het koor. Sommige leden die tot op het laatst van hun ziekte bij het koor bleven: ze inspireerden ons door hun moed en geloof. En juist bij die diensten werden de teksten van onze liederen weer levend, van belang.

Afscheid

Partir c’est mourir un peu. Het was best een hard gelag voor ons om het besluit tot stoppen te nemen. De teruggang in ledental was echter al vele jaren gaande en corona heeft er uiteraard geen goed aan gedaan. Het bekende verhaal: leden werden ouder, kregen andere prioriteiten, maar aanwas kwam er niet of nauwelijks meer.  Voor die leden die er nog wel bij kwamen is het afscheid extra zuur: sommige leden van het laatste uur hebben (bijna) nooit een echt optreden meegemaakt.

Het plezier in zingen, zal voor de meeste leden echter niet verdwenen zijn mogelijk maakt het afscheid van Signalen ook de weg vrij voor andere vormen van samen zingen, mogelijk beter passend bij de huidige tijd: in projectvorm, al of niet onder de vlag van de kerk, hoe dan ook.

De Ziel van de Gospelzanger is nog springlevend en zal altijd blijven zingen!

Concert: Zondag 2 oktober

Plaats: Zuiderkerk Sneek

Aanvang: 19.30 uur

Toegang: Gratis

Collecte bij de uitgang