Face to Face: Jacobien van Vugt

Jacobien van Vugt (37) uit Tirns is stembevrijder. Ze heeft een passie voor muziek, studeerde communicatiewetenschappen, had diverse banen gehad op het gebied van zorg en welzijn en kunst en cultuur. Al deze ervaringen komen samen in haar huidige beroep. Door middel van de eigen stem helpt Jacobien mensen om zich vrijer te uiten. Als je jezelf durft te zijn, je stem durft te laten horen, dan levert dat zelfvertrouwen en een diep contact op met andere mensen, is haar ervaring. “Durf jezelf te laten horen, dat levert plezier en verbinding op!”

Jacobien van Vugt groeide op in Nijland. Op achttienjarige leeftijd wilde ze graag op kamers in de stad en besloot ze communicatiewetenschappen te studeren in Groningen. Daar heeft ze ook haar man leren kennen, die van oorsprong uit Bolsward komt. “Ik ben altijd bezig geweest met muziek”, blikt Jacobien terug. “Vroeger speelde ik hobo in het Fries Jeugdorkest. Ik vond het geweldig om met elkaar muziek te maken en natuurlijk ook om concerten te geven.” In haar studententijd deed ze veel met kunst en cultuur. “Ik zat in het bestuur van een culturele club voor studenten en deed aan allerlei workshops mee; van yoga tot spreken in het openbaar en van een popkoor tot improvisatietheater. Ik vond het allemaal superleuk.” Na Groningen verhuisde het koppel naar Rotterdam en vervolgens naar Utrecht, waar ook hun eerste dochter Jetske (inmiddels zeven jaar) werd geboren. “Vrij snel daarna hebben we besloten om terug te gaan naar onze roots. We wilden wat meer rust en ruimte om ons heen.”

Ben ik goed genoeg?

Na hun verhuizing naar Tirns, waar hun tweede dochter Joanne (nu vier jaar oud) ter wereld kwam, wilde Jacobien graag weer meer zingen. “Ik heb diverse banen gehad op het gebied van zorg en welzijn en kunst en cultuur. Uit ervaring weet ik hoe fijn het is om door middel van muziek en zang met elkaar een verbinding te maken. Maar ik liep tegen een drempel aan. Op een avond zat ik naar een muziekprogramma te kijken. Ik wilde graag meezingen, maar durfde eigenlijk niet.” Ze merkte dat ook andere mensen tegen dit probleem aan lopen. “Dat komt mede door de vele muziekprogramma’s op televisie, waarbij op de knop gedrukt wordt om kandidaten te selecteren. Daarom zijn mensen altijd bezig met de ander. ‘Ben ik wel goed genoeg?’, vragen ze zich telkens af.”

Die bewuste avond heeft haar echt aan het denken gezet. “Ik vond het zo ontzettend jammer dat ik iets heel graag wilde, maar desondanks een blokkade voelde. Dat was een goede motivatie voor mij om naar een oplossing te zoeken. Via een bekende kwam ik op de website van het centrum voor stembevrijding in Amsterdam terecht. Ik heb een workshop gevolgd en vond het zo leuk dat ik besloot om de tweejarige opleiding te doen.”

Geen belemmeringen meer

Jacobien is ontzettend blij dat ze deze stap heeft genomen. “Hoe leuk is het om je verlangen te kunnen volgen! Om jezelf ondanks schaamte of schroom niet meer te belemmeren? Bij mijn workshops gaat het niet om goed of fout en om mooi of lelijk zingen. Het gaat erom dat je steeds vrijer durft te zijn om je te uiten. En om aan te geven: ‘Dit ben ik. Dit wil ik graag. Dit vind ik belangrijk.’ Ik vind het heel mooi om mensen daarin te begeleiden. Dat kunnen zowel individuen als groepen zijn. Sommigen komen eenmalig en anderen komen vaker terug. Daar is iedereen helemaal vrij in.”

Zuchten en klanken maken

Als ze mensen ontvangt, dan begint ze vaak met zuchten. “Zuchten roept meestal veel belemmering op. Mensen hebben al snel het gevoel: ‘Dat mag niet, dat hoort niet, dat is raar’. Maar eigenlijk kan het zuchten juist heel vrolijk, bevrijdend en ontspannend zijn. Dat wil ik hen laten ervaren.” Vervolgens gaat ze samen met de deelnemer(s) klanken maken. “Ik laat hen bijvoorbeeld hun naam zingen.” Ook dat blijkt een hele goede oefening. “Bijna iedereen vindt deze oefening in het begin spannend. Wat zullen de anderen ervan vinden? Als je deze vraag kunt loslaten, dan ontstaat er een heel mooi, eigen geluid. Ook al zing je niet zo goed als zangeres Maan, dan ben je het nog steeds waard om je stem te laten horen.”

Deze context is op veel verschillende situaties van toepassing, weet Jacobien. “Als een collega het hoogste woord voert tijdens een vergadering, dan betekent dat niet dat jij niks mag zeggen. Laat jezelf zien en horen. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten en gevoelens en mag deze uiten. Mijn drive is om andere mensen te helpen dit in te zien.”

Vrijheid

Dat heeft haarzelf ook veel gebracht. “Ik vertel nu veel gemakkelijker wat ik graag zou willen, maar ook wat ik niet prettig vind. En ik geef duidelijker aan waar mijn grenzen liggen.” Ook haar durf om te zingen is toegenomen. “Ik zing mee in het projectkoor van een theatervoorstelling in Bolsward en in de toekomst wil ik graag samen met een muzikant een intiem liedjesprogramma op de planken brengen. Dat is mijn droom.”

En Jacobien heeft nog méér toekomstplannen. “Ik geef workshops en verzorg online sessies. Een eigen praktijkruimte hiervoor zou geweldig zijn! Ik wil zoveel mogelijk mensen helpen om zichzelf te zijn. Als je helemaal jezelf bent, dan durf je niet alleen blijdschap te uiten, maar ook je kwetsbaarheid, boosheid of verdriet. De mensen om je heen herkennen deze gevoelens en dat zorgt voor verbinding. Zo kun je met elkaar de maskers afzetten en écht contact maken. Dat levert hele mooie verbindingen op.” Dat is ook de ervaring van haar klanten. “Stembevrijding is nog niet zo bekend. Mede daardoor vinden ze het vaak best een beetje spannend om langs te komen, maar na afloop zegt iedereen eigenlijk hetzelfde: ‘Wat geeft het toch een heerlijk en fijn gevoel om je oude overtuigingen los te laten.”

Beeld: Laura Keizer

Tekst: Wendy Noordzij