“De wereld een stukje mooier achterlaten dan we hem hebben aangetroffen”

grootsneek
Afbeelding

Sjoerd Bongers, geboren in Alphen aan den Rijn en getogen in Lemmer, woont sinds een jaar met zijn vrouw Ella Bongers-Guzman, en hun Spaanse adoptiehond Pablo in een door Sjoerd zelfgebouwde camper. Een Renault Master bestelbus vormde de basis. Die werd door hem in coronatijd, zonder enige voorkennis van interieurbouw, maar met heel veel ‘ellebogenstoom’ en nog meer vernuft en creativiteit, vakkundig getransformeerd tot een tiny house op wielen, voorzien van alle gemakken. Ze dromen ervan om op termijn ergens in een land, met een prettiger klimaat dan het Nederlandse, ‘neer te strijken’ op een mooi stukje grond en daar voornamelijk zelfvoorzienend te leven. 

Genetisch belast met dansvirus

Ella Guzman ís naar eigen zeggen dansen, denkt dansen en voelt dansen. Begrijpelijk want zij is onmiskenbaar genetisch belast. Haar vader is Raymond Guzman, voormalig Amerikaans danser, nu dansleraar aan het kunstencentrum Atrium, oprichter van de groep Dance Explosion en betrokken bij alles wat maar naar dansen neigt in Friesland. Haar moeder is Tialda Guzman-Goodijk, voor een groot deel van haar leven betrokken bij ‘the art of dancing’. Moeder Tialda reisde op haar 24e af naar Amerika om daar haar geluk te beproeven, ontmoette daar Raymond Guzman en ‘fell in love’. 

Ad Deum Dance Company in Amerika

Ella begon op haar derde met dansen bij Kunstencentrum Atrium. Ze volgde onder meer lessen klassiek ballet en jazz. Deed de Jeugd Dans Opleiding Fryslân en danste bij Dance Explosion onder leiding van haar vader Raymond Guzman. Ella volgde na de RSG de opleiding D’drive artiest dans. In haar laatste  studiejaar maakte ze onder meer een choreografie voor Dance Explosion en de Atrium-talentenklassen.

In 2017 trad Ella in de voetsporen van haar moeder. Ze vertrok voor een periode van negen maanden naar de Verenigde Staten, waar ze onderdeel uitmaakte van de ‘talentenpool’ van het dansgezelschap Ad Deum Dance Company. Na deze leerzame periode keerde ze in de zomer van 2018 terug naar Nederland en stapte met Sjoerd Bongers bij ‘It Spylske Huus’ in Formerum op Terschelling in het huwelijksbootje. Na hun huwelijk vertrokken ze naar Amerika, waar Ella weer verwelkomd werd bij haar dansgezelschap. “Helaas maar voor drie maanden,” zegt Ella, “want Sjoerd had een visum van drie maanden.” 

Daklozen, psychiatrische zorg, verslavingszorg

Ella en Sjoerd leerden elkaar kennen in 2013 op de RSG in Sneek. Ella was toen zestien en Sjoerd was net klaar met zijn opleiding. Voordat hij naar Groningen vertrok voor zijn studie sociaaljuridische dienstverlening ontmoette hij Ella en vroeg hij haar of ze zijn vriendinnetje wilde zijn. Sindsdien zijn ze een ‘setje’.

“De studie die ik had gekozen bleek een goede,” concludeert Sjoerd, “want het sociale domein lag mij wel. Ik kreeg te maken met daklozen, psychiatrische zorg, verslavingszorg, noem maar op en heb in 2016 een half jaar stage gelopen bij een daklozenteam in Londen. ’s Nachts de straat op en proberen met daklozen in gesprek te komen; hun vertrouwen te winnen en ze waar mogelijk te helpen om de weg terug in de maatschappij te vinden. Fantastisch. Ik kreeg daar mijn eerste tatoeage en begon ook zelf met het zetten van tattoos.”

Na het afronden van hun respectievelijke studies zijn Ella en Sjoerd in Leeuwarden neergestreken waar Ella danslessen ging geven en Sjoerd als sociaal werker zijn studie sociaaljuridische dienstverlening in de praktijk bracht en zich tegelijkertijd verder ontwikkelde als tatoeëerder in een tattoo-shop.

Uitzichtloos leven van straathonden

In deze periode heeft het stel een reis van twee maanden gemaakt door India waar ze onder andere werden geconfronteerd met het schrijnende leven van straathonden. “We hebben het daar tijdens die reis veel over gehad,” vertelt Sjoerd, “en namen eigenlijk toen al het besluit dat we eenmaal thuis een hond uit een dergelijk erbarmelijk bestaan zouden verlossen door hem te adopteren. Ik wilde altijd al een hond.” 

Ella knikt bevestigend: “Ik ook. Dus zijn we in India al adoptiewebsites in Nederland gaan bekijken. Omdat we een vrij jonge hond wilden, die nog niet een ‘trucklading’ aan ellende als rugzakje meenam, was er in Nederland niet veel te vinden. Eenmaal terug in Nederland kwamen we Pablo tegen op de internetsite van ‘Alora Dog Rescue’ en waren we op slag verliefd. Alora Dog Rescue is een organisatie die wordt gerund door de Nederlandse Simone en haar zoon Dylan. Zij proberen hun steentje bij te dragen aan een beter bestaan voor de vele Spaanse zwerfhonden die jaarlijks worden gedumpt en die uiteindelijk een gruwelijk lot wacht in de dodencel.” 

Niet al te lang na onze aanvraag mochten het stel Pablo in Leeuwarden verwelkomen. “Pablo is een vrolijke jonge hond, die openstond voor onze liefde; we wonnen zijn vertrouwen en we zijn nu onafscheidelijk.”

Tiny house op wielen

Hun droom, wonen en reizen in een eigen camper, kreeg langzaam maar zeker gestalte. Sinds een jaar wonen ze niet meer in hun appartement in Leeuwarden maar in een camper. “Een tiny house op wielen”, zoals Sjoerd het noemt. “En dat gaat goed. Je zit weliswaar in die beperkte ruimte op elkaars lip, maar dat voegt perfect. ’s Zomers werken we hard en zo tegen november pakken we onze biezen en vertrekken we naar zonniger oorden.”

De camper is eigenlijk een verbouwde bestelbus. Ella: “In de coronaperiode hebben we een bestelbus gekocht, deze eerst helemaal gestript en vervolgens is Sjoerd zonder enige praktische ervaring in interieurbetimmering, maar met heel veel hulp van de vele beschikbare YouTube instructiefilmpjes, begonnen onze camper in spe te betimmeren. Ik vind het nog steeds razend knap.”

Zelfvoorzienend

“Op onze eerste reis, dat was afgelopen winter van november tot mei, hebben we voornamelijk in Spanje rondgezworven, waar we onder andere de opvang van Pablo hebben bezocht. Dit jaar willen we wat zuidelijker, richting Griekenland, Kroatië en/of Slovenië. Het zou mooi zijn als we dit een jaar of vijf zouden kunnen doen, om uiteindelijk neer te strijken op een mooi stukje land in Spanje, of een ander mediterraan land, waar we een bestaan op kunnen bouwen. Hoe dat eruit gaat zien? Zelfvoorzienend. De begrippen inclusiviteit, open-minded, duurzaamheid, liefde, balans en vrede staan bij ons hoog in het vaandel. Heel compact zou je dat samen kunnen vatten in de zin: we willen de wereld een stukje mooier achterlaten, dan we hem hebben aangetroffen.” 

Tekst en foto’s: Wim Walda