Column- Corine van de Linde De Havenmeesteres
Regen…
In de geweldige zomer van 2022 regent het zo nu en dan ook pijpenstelen, bij het innen draalt en treuzelt men bij het zoeken naar geld of pinpas. Na een ogenblik ben ik doorweekt maar dan komt eindelijk het bootjesmens in zicht met contanten in de knuist.
Half september is het pinapparaat verdronken. Ik stond in het zonnetje bij een boot die aan de Eewal lag aangemeerd. Ik hemelde het uitzicht nog op, er was een regenboog te zien boven het dorpje, echt prachtig, bijna kitsch…maar langzaam begint het te regenen, ik neem afscheid en maak me uit de voeten maar het begint te gieten! Ik kan niet verder fietsen want het barst echt verschrikkelijk los, de hemel barst open. Ik probeer te schuilen in de nis van een pakhuisje, de fietstassen met boekjes en pinapparaat erin zijn dicht. Ik regen kletsnat. ‘Het zal vast niet zolang duren’ denk ik…Maar dan begint ‘t te onweren! Ik kan hier niet de hele dag blijven staan. Ik loop, met de fiets aan de hand, naar huis, als een verzopen kat. Daar aangekomen stal ik alles uit en het pinapparaat zegt dat er een calamiteit is opgetreden, daarna is het display dood…Ondertussen heb ik droge kleren aan, ik had bij het opstaan al de kledij aangetrokken voor de functie van serveerster want later die dag ga ik naar Harlingen om bij mijn dochter in haar lunchroom te werken maar die kleren zijn dus nu zeiknat. Inmiddels is het opgehouden met regenen en ik ga met het verdronken pinapparaat naar het havenkantoor. Collega P. is begripvol en haalt het apparaat uit elkaar en droogt alles af. Hij kan er ook niet veel mee. Ik neem t apparaat weer mee naar huis en leg ,m in het zonnetje, ja, die schijnt weer!
Het probleem lijkt niet opgelost te kunnen worden, er komt geen leven in, gelukkig is ‘t het eind van het seizoen. En Duitsers betalen vrijwel toch altijd contant.
Het apparaat is echt morsdood, collega L en ik moeten dus uitsluitend contant geld ophalen, enigszins fijne bijkomstigheid is dan wel dat er meer fooi wordt gegeven. Maar mensen hebben vaak geen contanten aan boord. Dan fiets ik met ze mee naar de betaalautomaat van de Spar, pinnen ze stante pede daar.
Het heeft ook wel iets, lekker ouderwets dat contant betalen!