Laatste werkdag in coronatijd: Geen afscheidsfeest voor Piety Bijkerk

SNEEK- Noem het klein leed in coronatijd, na 40 jaar trouwe dienst afscheid moeten nemen van je collega’s zonder een afscheidsfeestje. Het overkomt velen momenteel in deze bizarre tijd. Zo ook Piety Bijkerk uit IJlst, die vandaag na 40 jaar afscheid neemt als ambtenaar bij de gemeente Súdwest-Fryslân.

Terwijl Bijkerk op gepaste afstand met een roos afscheid neemt van haar collega’s, baalt sectorhoofd Burgerzaken van de gemeente Súdwest-Fryslân Hans Steringa zichtbaar. “Piety hat 40 jier lang bij ús wurke, in fleurige noat en in goeie kollega. Dan wolle je net op 1.5 meter ôfstan fan mekoar ôfskied nimme. Dat is waardeloas. It feest hat se noch te goede, mar ik kin no net sizze it sil dan en dan wêze…”

Erehaagje op afstand

Terwijl de aanwezige collega’s van Burgerzaken op ook alweer gepaste afstand een erehaagje vormen gaat Piety Bijkerk voor het laatst via de zijuitgang naar buiten.

“Ja, ik neem toch wel afscheid met pijn in m’n hart. Ik had nog wel even door willen gaan. Ik ga nog met heel veel plezier naar mijn werk. Het is natuurlijk geen leuke tijd om afscheid te nemen in deze coronacrisis. Erg jammer, maar het is niet anders”, vertelt de ambtenares.

40 jaar in overheidsdienst

Maar liefst 40 jaar werkte Bijkerk bij de overheid, als 20-jarige begonnen bij de gemeente Noordoostpolder, daarna volgden de gemeenten Sneek, Lemsterland, Wymbritseradiel en afsluitend in de gemeente Súdwest-Fryslân. Ze was in allerlei functies actief: receptioniste, telefoniste, typiste, administrateur begraafplaatsen, medewerker Bestuurszaken, coördinator Publiekszaken en medewerker Burgerzaken en ook nog een nevenfunctie: Vertrouwenspersoon in onze organisatie.

Vrije tijd op een mooie manier invullen

“Ja, als ik het lijstje zo eens nalees dan is het heel wat. We hebben met elkaar veel mee gemaakt! Allemaal levenslessen en ook natuurlijk een persoonlijke ontwikkeling. De laatste 20 jaar bij de gemeente Wymbrits en Súdwest . Prachtige inspirerende tijd. Zoals dat inherent is als je ergens 40 jaar werkt waren er leuke en verdrietige tijden. Toch overheerste het goede, hoe cliché misschien ook, voor mij was het: ‘Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!’

“En nu ga ik proberen om mijn toekomstige vrije tijd op een mooie manier in te vullen.          We gaan ’t zien! Natuurlijk blijf ik Babs ( buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand, trouwambtenaar, red.) wat ik prachtig vind om te doen. Dat geeft veel voldoening. En dat feestje? Dat gaat er zeker komen, al weet ik nog niet wanneer….”