Karym El Dawey: “Ik wilde eigenlijk stoppen met acteren… en toen kreeg ik een telefoontje van de crew van Mocro Maffia”

Algemeen
Foto: Mustafa Gumssu / FPh
Foto: Mustafa Gumssu / FPh

HEERENVEEN - In het derde seizoen van de hitserie Mocro Maffia maken we kennis met nieuwe spelers ‘Ibo’ en zijn maatje ‘Komtgoed’.

Ibo wordt gespeeld door de negentienjarige Karym El Dawey uit Heerenveen. Zijn eerste grote acteursklus op een set vol bekende namen die hem veel geleerd hebben én waardoor hij zichzelf heeft leren kennen. En zo werd zijn plan B ineens een plan A en leerde heel Nederland Karym kennen. Tenminste, zijn personage Ibo. Maar wie is Karym El Dawy zelf? En wat is zijn verhaal?

“In het begin geloofde ik niet dat ik was aangenomen voor Mocro Maffia!”, begint Karym. “En een hele tijd dacht ik ook dat ik maar een kleine rol zou hebben. Totdat we voor de lezing bij elkaar kwamen.” De lezing is het moment waarop alle acteurs bij elkaar komen en voor het eerst het script onder ogen krijgen. Ze lezen het script samen door waarbij elke acteur zijn/haar eigen rol voorleest.

Grote acteurs

Karym is bij de lezing drie kwartier te vroeg aanwezig en denkt dat hij fout zit. “Klopt het wel dat ik hier ben?” En dan komt Achmed Akkabi binnenlopen en begroet hem bij naam. Karym herinnert zich dat moment nog goed. “Ik dacht, huh? Hij weet wie ik ben?” Langzaam aan druppelen ook de andere acteurs binnen. Acteurs die Karym van gezicht natuurlijk kent, omdat hij een trouwe volger van de serie is. Al die grote acteurs waar hij naar opkijkt: Iliass Ojja, Robert de Hoog en Nasrdin Dchar. Als de groep het script begint te lezen ziet Karym pagina na pagina de namen ‘Komtgoed’ en ‘Ibo’ staan. En hij beseft: “Dit is een grotere rol dan ik dacht!”

Twee series tegelijk

Even terug naar de middelbare schoolperiode. Karym denkt na over zijn toekomst. “Wat wil ik worden?” Plan A is ondernemer en plan B is acteur worden. Hij schrijft zich al jong in voor castingbureaus en doet jarenlang vele audities. “In de acteerwereld krijg je 99 keer ‘nee’ en één keer een ‘ja’. Dat hoort er echt bij. Ik wilde eigenlijk stoppen met acteren, ik had geen zin meer om audities te doen… en toen kreeg ik een telefoontje van de crew van Mocro Maffia. Ik tegen mijzelf gezegd: ‘Als dit hem niet wordt, dan stop ik er mee, dan heb ik er geen zin meer in’. Ik heb al zes jaar lang audities gedaan en keer op keer ‘nee’ te horen gekregen…”

En dan krijg je dus eindelijk een ‘JA!’ én word je aangenomen bij Mocro Maffia. Achmed Akkabi begint bij de eerste repetitie over een miniserie voorafgaand aan seizoen drie, een verhaallijn over ‘Komtgoed’. Bij zijn eerste acteerklus draait Karym dus twee producties tegelijkertijd: de serie zelf én de miniserie. “Dat was echt leerzaam. De miniserie werd apart opgenomen met een eigen regisseur, cameraman en script. Het liep ook nog eens door de draaidagen van Mocro Maffia heen. Je leert heel veel in een korte tijd!”

Over leren gesproken

Zijn middelbare schoolperiode heeft Karym overigens wel echt verpest. “Ik heb een slechte eigenschap: als ik ergens geen zin in heb, dan geef ik ook echt nul procent. Ik wist zo goed wat ik wilde en dat was allemaal niet met school te bereiken.” Voor zijn gevoel gaat Karym voor ‘Jan met de korte achternaam’ naar school en blijft dan ook in de derde én in de vijfde klas van de havo zitten. Karym doet nog een poging om zijn eindexamen te halen, maar geeft al snel op. Hij gaat nog een tijdje naar het volwassenonderwijs, maar ook daar loopt hij tegen de muur omhoog.

Karym geeft eerlijk toe dat hij een lastig kind was, een druktemaker die continu de grenzen op zocht. Hij is er tijdens zijn schoolperiode van overtuigd dat hij met school een standaard leven krijgt en dat wil hij niet. Karym zegt wel meteen: “Dit is míjn visie voor míjn leven. Ik wil hiermee niet anderen aanmoedigen om niet naar school te gaan!”

Terug naar de filmset

Op de filmset komt Karym zichzelf wel een paar keer tegen en leert hij zichzelf ook goed kennen. Maar hij voelt en beseft ook dat dit zijn weg zal zijn. “Volgens mij ben ik nog nooit zo gelukkig geweest als op de set. Natuurlijk is het gewoon werk, maar dit is míjn werk. Ik moet doen wat ik leuk vind, waar ik plezier in heb.”

Tegenspeler Marouane Meftah (‘Komtgoed’) en Karym hebben hiervoor allebei nog nooit op een set gestaan. Dit betekent in het begin dat ze nog wat verlegen zijn, maar uiteindelijk hebben ze veel lol samen. “Ik heb er een broertje bij!”, zegt Karym. Er is volgens hem een hecht familiegevoel met de gehele crew, van acteurs tot de mensen van het licht. “Tijdens de repetities leerden we verschillende technieken, maar we kregen voornamelijk coaching op de set. Ze laten je je ding doen en geven tips. Ik praatte bijvoorbeeld te snel, of speelde te groot, of knipperde teveel met mijn ogen. Dat heb ik snel afgeleerd!”

Straatleven

De rol die hij speelt ligt overigens ver af van de echte Karym, meent hij. “Iedereen weet wel iets van het straatleven af. Zelfs als je hier in Heerenveen opgroeit. Bijna elke vakantie was ik bij familie in Rotterdam. Daar zie en hoor je dingen en krijg je mee wat er allemaal om je heen gebeurt. Overal wordt drugs verkocht, ook in de kleinere dorpen waar je het misschien niet verwacht.”  

In Heerenveen geboren, mét Marokkaanse roots, wordt Karym El Dawey regelmatig aangehouden door de politie. Of het nou als bezoeker van een kermis is, fietsend door Rotterdam of met vrienden in de auto. Het ene na het andere voorbeeld komt voorbij. Het enige wat Karym op zo’n moment denkt? “Daar gaan we weer…” Hij heeft inmiddels geleerd om rustig te blijven, netjes te antwoorden en vooral geen bijdehante opmerkingen te maken. Maar: “Het verpest wel de sfeer… Daarna wil iedereen weer naar huis gaan.”

Hoe kom je daaraan?

Het valt Karym op dat er verschillen zitten tussen aangehouden worden met Nederlanders of met jongens die net als hem andere roots hebben. “Het speelt heel erg, de vooroordelen zitten er echt in! Er wordt ons bijvoorbeeld standaard gevraagd hoe wij aan een fiets of auto komen.”

Voor Karym is het volgende verhaal dé bevestiging van deze vooroordelen. “Ik ging met een groepje vrienden naar de kermis in een dorpje in Friesland. Wij komen letterlijk net aan en worden direct staande gehouden door de politie. Wat bleek? Er was zojuist een telefoon gestolen van een andere bezoeker. En de politie ging ons direct uithoren. ‘We willen nu weten wie van jullie dat was’. Toen dacht ik, huh? Ik antwoordde: ‘Meneer, we zijn net aangekomen.’ De politieagent antwoordde: ‘Als jij het niet bent, houd je je mond. Ik wil alleen horen wie het was!’ Vandaaruit escaleerde de situatie snel”.

Sindsdien is Karym zich bewust van de macht van de politie en houdt hij zich rustig. Ook heeft hij geleerd om altijd, voor de zekerheid, zijn dictafoon aan te zetten als hij aangehouden wordt. Soms begint het vriendelijk, maar kan het gesprek snel omslaan. “Het zijn altijd mannen! Daar valt soms echt niet mee te praten. Elke ‘buitenlander’ die je vraagt, maakt dit mee. We zijn hier aan gewend geraakt… Als je het zelf niet meemaakt, niet hebt gezien of niet veel over hoort? Dan denk je dat het wel meevalt. Pas als je ziet gebeuren, dat mensen in je omgeving dit meemaken en er last van hebben, dan pas besteden mensen er aandacht aan…”

En nu?

Zoals gezegd heeft Karym ontdekt dat hij echt moet doen wat hij leuk vindt en waar hij plezier in heeft. Dus is hij nu aan het leren om zelf scripts te schrijven. Inmiddels is er een korte film geschreven én er komt meer aan. Helaas kan Karym daar nu nog niets over vertellen. “Ik heb bredere connecties door Mocro Maffia en dat is heel handig. Zo kan ik scenarioschrijvers vragen om even mee te kijken en krijg ik tips.”

De jonge acteur verwacht nog een tijdje in Heerenveen te blijven wonen waar hij redelijk anoniem over straat kan gaan. Sinds de uitzendingen is hij slechts één keer gevraagd om samen op de foto te gaan. Ook is het natuurlijk prettig om zo lang mogelijk bij zijn ouders te blijven wonen. Maar, de Randstad lonkt. Hij heeft zich inmiddels ingeschreven voor de toneelschool in Rotterdam én voetbalt niet langer bij VV Heerenveen, maar bij het vriendenteam van de Alphense Boys. “We zijn met 21 Marokkaanse jongens in één team, dat is heel gezellig. Het is fijn om soms even met je eigen cultuur te zijn. Dan weet je dat het goed zit, geen gezeik.”

Karym El Dawey gelooft sterk in het feit dat, als je geen kansen krijgt, je zelf die kans moet creëren. “Ja toch? Mensen zeiden wel eens tegen mij dat ik hier in Friesland minder kans heb dan de mensen in de Randstad. Ik wil dat idee weghalen. Je hebt een kans, geloof er in!”

Door: Janita Baron